Luchtballon

[trigger warning: misbruik]

Soms vraag ik me af hoe het zou zijn met mijn verkrachter.

Of hij er nog last van heeft, 

Van wat hij 6 jaar geleden gedaan heeft.

Of hij soms ruzie maakt over seks,

Omdat hij de woorden niet uitgesproken krijgt en botst op frustratie en onbegrip.

Of hij soms ’s nachts wakker wordt,

Omdat zijn partner hem per ongeluk aanraakt bij het draaien in diens slaap.

Of hij soms ineens dingen herbeleeft en gewoon met rust gelaten moet worden.

Letterlijk los gelaten wilt worden, maar geen woorden vindt of heeft.

Of hij soms denkt aan mij, (of andere slachtoffers?)

En hoe het met mij (ons?) zou zijn.

Of hij beseft dat hij zijn ziel met een luchtballonvaart niet kan vrijkopen,

En of hij kan inschatten hoeveel geld we al tegen mijn “genezing” 

aan hebben moeten gooien, (en hoeveel luchtballonnen dat zijn)

Zonder bijbedoelingen om zelf verder te kunnen.

Dat een litteken, dat niet fysiek is, moeilijker te maskeren valt.

En dat vragen of ik zeker was dat ik niet zwanger was

Aanvoelde als nagaan of er geen bewijs zou zijn.

Alsof dat in deze maatschappij een verschil zou maken.

Of hij begrijpt dat ik niet meer dezelfde ben of kan zijn als voordien.

Ik kan niet on-verkracht zijn, of on-gebroken, 

Alleen maar onbegrepen, ongemakkelijk, onbeschermd.

Onzeker, ontwricht, ongelukkig.

Onbelangrijk, ontroostbaar, onvolledig. 

Niet meer ongebruikt, maar ontregeld. 

En bang, voor zo ontzettend veel dingen,

Bang om een dochter te krijgen in deze wereld,

Bang om wat voor man mijn broer zal zijn.

Begrijpt hij hoe seks voor mij evenveel gewicht krijgt als een trouwring,

Hoe het betekent dat je bij iemand moet blijven,

En hoe het mij vastketent in minder dan de relatie die ik verwacht, en wil, 

Puur omdat ik niemand anders toe kan en wil laten.

Ik vraag me af of hij leest over #MeToo en The Voice en zich betrapt voelt.

Of opgelucht, dat het zijn leven niet beïnvloedt.

Of hij uit zijn fouten geleerd heeft of niet.

Of sommige dagen voor hem ook een andere betekenis hebben,

1 en 2 november, de 5e en 6e week van elke zomervakantie.

Of hij beseft dat ik mij slecht voel op 16 december.

Het bewijs dat zijn wereld gewoon door blijft draaien.

Of hij alleen op reis durft,

Of nagaat of mensen iets met hem zouden proberen doen.

Of hij soms ook blij is, met covid,

Omdat dat nu betekent dat mensen afstand houden, fysiek.

Geen ongewenste kussen, aanrakingen en handen die te lang blijven liggen.

Of hij ruzie maakt met zijn partner over meningsverschillen over intimiteit,

Betekenisverschillen.

Of hij beseft dat vertrouwen (en bij uitbreiding: liefde) niet meer hetzelfde is, 

En misschien nooit meer zal zijn,

Omdat het tijdelijk is, 

En voorwaardelijk.

Tegenwoordig vooral mentaal, 

Maar niet meer lichamelijk.