De spin en de hoornaar

Bloemen verwelken

Bomen verliezen hun blad

Wat als ik voor jou

Gewoon een bloem of blad was?

Onlangs zaten we in de tuin

De late avondzon op onze kruin

Met een vriend erbij op ons terras

Alsof dit altijd al ons huisje was

We kregen plots een gevecht in de mot

Niet wetende wie vocht tegen het noodlot

Een kruisspin in haar web en een hoornaar

Wie zou hieruit komen als de winnaar?

Ineens werd de spin uit haar web weggerukt

De avondsfeer werd prompt bedrukt

We waren met verstomming geslagen

Alles om ons heen leek te vertragen

We lieten het web, met gapende wonde

-Want eigenlijk vonden we ‘t best zonde-

Nog een hele tijd aan de olijfboom kleven

Telkens weer viel ik bij ‘t passeren stil, al wat ‘t maar heel even

Wat als je nu bij mij thuis kan komen

Maar ergens een hoornaar klaarzit om alles te dwarsbomen? 

Ik verhuisde de drakenplanten met ons mee

Ze waren in ‘t appartement een pronkstuk, alle twee

Ze groeiden trots hoog en breed

Geen idee hoe groot zo’n blad intussen meet 

Daarvoor moest ik ze helemaal lospeuteren van ‘t rek

Maar hoe ik ook probeerde, ik werd vooral gewoon gek

Nu leven ze koppig voort, 

vanuit diezelfde verhuisdoos

Aanvankelijk in de keuken - verbannen naar de garage

Vervolgens op zolder - nog steeds onder hun rekkenblockage 

Wat als ik me te hard aan jou vasthecht?

Kan ik het dan overleven als iemand me terug blootlegt? 

Of wacht ik op zolder, terwijl mijn blaadjes vergelen?

Zou het iemand dan iets kunnen schelen?

Word ik langzaam - en met zorg - losgeknoopt?

Of grofweg doorgeknipt, afgestroopt? 

Waar vroeger wantrouwen huisde - naar anderen toe

Ontdek ik nu een nieuwe invulling, als ik het overdoe

Het bedje van ‘gebrek aan zelfvertrouwen’ 

Heb ik nu enkel voor jou opengevouwen

De angst ligt nu enkel buiten op de loer

De rust die je brengt blijft hangen als een ketting snoer

Niet jij - maar de wereld om ons heen

Brengt een nieuwe waakzaamheid op de been

De dreiging van alledaagse pech en gevaar

Bovenal vooral ontzettend onvoorspelbaar

‘t Moet nog wat wennen, ‘t is nog wat raar

Geen angst naar jou toe te koesteren, dus steek ik ze daar.