Melkmeisje

Ik vertoef regelmatig

met mijn hoofd in de wolken

Ze zijn zo'n pracht

voor het dromerige brein

Langzaam veranderlijk

steeds nieuwe vormen aannemend

Zachtjes wegdrijvend op de wind

alsof ze een stukje met je mee willen reizen

Een reisgenoot waar je je eigenlijk

graag in zou wentelen

Waar je helemaal in weg zou willen zakken

Moest je dat ook maar even kunnen

Wanneer ik van mijn wolk afzak

dan wikkel ik me graag in poëzie

Eens je die gedichtenwereld binnenstapt

herken je de schoonheid 

in de kleinste dingen om je heen.